ПОСТМОДЕРЕН СЕНДВИЧ: ЧОВЕКОВИТЕ ПРАВА МЕЃУ ТЕРОРИЗМОТ И БЕЗБЕДНОСНАТА ПОЛИТИКА НА ПОЧЕТОКОТ НА НОВИОТ МИЛЕНИУМ
Жарко ПУХОВСКИ
341.231.14„1“
АПСТРАКТ
Текстот претставува филозофско-политичка расправа за дилемата во
кој степен е навистина редефиниран концептот на суверенитетот, и дали е
воспоставен нов постмодерен баланс меѓу безбедноста и слободата. Хоб-
совиот диктум според кој фундаментална задача на државата е гарантира-
њето на безбедноста на граѓаните е фокусот низ кој се анализираат пра-
шањата за државниот терор и тероризмот, односно употребата на насилст-
во за одржување или соборување на режимот. Зад тврдењата за наводни
епохални новини, авторот открива дека многу малку е променето во однос
на одржувањето на односите на моќ, како и во однос на балансирањето
меѓу безбедноста и слободата. Човековите права се најчесто жртвувани за
постигнување некоја (наводно) повисока цел. Во услови на глобална војна
против тероризмот, зафатот на државата во сферата на човековите права
станува сѐ поевидентен, а употребата на сила добива нова легитимација.
Во овој контекст посебен акцент е ставен на улогата на религијата и меди-
умите.
Клучни зборови: човекови права, суверенитет, тероризам, терор, на-
силство
ABSTRACT
The paper represents a philosophical and political debate over the dilemma
to what degree have been truly redefined the old concept of sovereignty,
and if there is a newly-established postmodern balance between security and
liberty. The Hobbesian dictum that the state’s fundamental task is providing
security for its citizens is the focal point through which the author analyses
the issues related to state terror and terrorism, as well as the use of violence
for regime’s protection or change. Behind the arguments about the alleged
epochal novelties, the author discovers few changes when it comes to preser
vation of power relations and balancing between security and freedom. Human
rights are most often sacrified for the sake of another (allegedly higher)
good. Under the circumstances of the global war on terrorism, state’s penetration
and reduction of human rights become more evident, while the use of
force gets new form of legitimation. In this context special emphasis is put on
the role of religion and media.
Key words: human rights, sovereignty, terrorism, terror, violence
